Rozdział 5 Nagle

Przepraszam za błędy w klawiaturze nie działa mi alt.

"Naj­trud­niej wy­leczyć się z miłości, która przyszła nagle."  Jean de La Bruyére

Will

Nie wiedziałem co odpowiedzieć, gdy nagle zobaczyłem niedaleko czarne skrzydło żniwiarza ciemności. 

Po raz pierwszy nie wiedziałem co robić. Spojrzałem na Vivien. Dziewczyna kiwnęła głową i po chwili staliśmy przed Everly jako anioły. Ever spojrzała na nas zaskoczona. Nikt inny nas nie widział tylko ona. W tym momencie wiedziałem co robić.

- Kim wy...

- Posłuchaj Everly. Nie ma czas na wyjaśnienia. Chodzi ze mną. 

Ever

Co byście zrobili, gdyby ktoś, kogo nie znasz. chodzi wydaje ci się znajomy mówi ci, żebyś z nim poszedł. 

- Ja nigdzie z tobą nie pójdę. 

- Przykro mi. Nie masz wyjścia.

- Co?

Zanim się zorientowałam złapał mnie za rękę i znaleźliśmy się w jakimś lesie.

- Ever. Wierzysz w magie, anioły, niebo, życie po śmierci?

- Nie. To jakieś brednie.  

- Coś ci pokarzę

Po raz pierwszy coś takiego widziałam. To była magia, cuda. . Pokazał mi coś w co nie wierzyłam, a to istniało naprawdę.

Zaskoczona pytam się cicho.

- Czym jesteś?

- Nie czym, tylko kim. Jestem twoim aniołem stróżem. 

W tej chwili nie wiedziałam nic, prócz tego, że to nie sen, ale skoro to nie sen, to życie jest bardzo skomplikowane. Spojrzałam na niego. Nie miał skrzydeł, ani aureoli. Stał przede mną zwykły człowiek, ale po tym co widziałam na ulicy wiem, że to nie człowiek i jestem skłonna uwierzyć w jego wersje. 

- Co to jest?

- Dla ciebie to magia, a dla mnie rzeczywistość. 

- To niesamowite. 

- Skoro tak uważasz. 

Zebrałam w sobie odwagę i spytałam go.

- Czemu tu jesteś. 

Uśmiechnął się do mnie i powiedział. 

- Jestem tu dla ciebie. Chce ci pomoc. 

Nie wszystko było dla mnie jasne. Właściwie to coraz bardziej się gubiłam w tym wszystkim. 

Next w czwartek lub piątek.