Rozdział 35 Mapa

Will

- I co teraz Williamie?- zaśmiała się Ever.

- Will. Co teraz? - spytała Vivien.

- Co z nią zrobimy? - spytał Luck. 

- Wypuścimy ją. - odpowiedziałem. 

- Jak to? - zdziwili się moi towarzysze.

- Jesteśmy aniołami. Nie będziemy jej tu więzić. Jest zbędnym balastem. Wypuścimy ją. 

- Will... - zaczęła Vivien.

- To moja decyzja. Jestem wysokim aniołem. Musisz mnie słuchać.

Vivien kiwnęła głową. Ever spojrzała na mnie zdziwiona. 

-Kocham osobę, której masz wygląd, ale ciebie nienawidzę. 

Dziewczyna zniknęła w jednej chwili. Była tak blisko i znów jej nie ma. Znów jestem sam. Nie rozumiem czemu los nam nie sprzyja. 

Robert

Ever pojawiła się niespodziewanie z powrotem. 

- Idą tu. 

- Dobrze, że mówisz Everly. 

- Wiedzą, że nie jestem nią. 

- Wiedziałem, że ten anioł nie jest głupi. Za bardzo zależy mu na Ever. Zostaw mnie samego.

Dziewczyna posłusznie wyszła z pomieszczenia. 

Will

Usiadłem w głębi jaskini. Chciałem zostać sam, ale Vivien dosiadła się do mnie. 

- Tak mi przykro Will.

- Przecież to było zbyt piękne by było prawdziwe. 

Podszedł do nas Luck i powiedział:

- Głowa do góry. Przecież nie wszystko jeszcze stracone. 

- Macie rację. Ever żyję, a w naszych rękach jest jej życie. 

- Co masz zamiar z tym zrobić? - spytała Vivien. 

- Znajdziemy ten kwiat. 

- To jest Will jakiego znam. 

- Co zrobisz jak się obudzi? - spytał Luck.

- Zostanę przy niej na ziemi. 

- Co?- zdziwiła się Vivien. - Zrezygnujesz z bycia aniołem?

- Tak. Dla niej. Tym razem zostanę przy niej na zawsze.

- To takie romantyczne. - pisnęła Vivien.

- Ciekawe czy Ever też tak powie. 

- Ile zostało do królestwa aniołów?

- Nie cały dzień. Jutro w południe będziemy na miejscu. 

Wyciągnąłem z kieszeni kompas i mapę. 

-Jesteśmy tu, a mam dojść tam. 

Pokazywałem im najszybszą drogę i tłumaczyłem plan. Wszystko musiało się udać.