Rozdział 15 Och Gabrielu.

Pozdrawiam ze stoczni Gdańskiej.

Ever 

Razjel był bardzo spokojny. Wszystko potrafił wytłumaczyć. 

- Everly. Robisz to co my. Manipulujesz pogodą. Muszę przyznać, że jestem dumny z tego, że mogę cię uczyć.

Do pokoju wyleciała jasna poświata. Po chwili zamiast niej stał dumny archanioł. 

- Witaj Gabrielu. 

- Cześć Razjelu. Przybyłem, aby zobaczyć twoją utalentowaną uczennice. Jak wiesz doskonale nie pochwalam jej przybycia tutaj. Anioły ciemności nie mają tu wstępu. Przecież to wiesz. 

- Wiem to doskonale. Jednak nie widzę tu żadnej anielicy ciemności. 

- W jej żyłach płynie krew ciemnych aniołów. 

- Nie widzę związku. 

- Nie widzisz?!

- Nie. 

- Zobaczysz. Ona pociągnie nas na dno. 

- Oj Gabrielu. Uważaj, bo zostaniesz upadłym. 

- Po moim trupie. 

Gabriel zniknął, a ja nie wiedziałam co myśleć o jego niechęci do mnie. Razjel spojrzał na mnie. 

- Wybacz, że widziałaś tą rozmowę. Jego niechęć do ciebie jest większa niż myślałem. Jednak ja i wielu innych archaniołów wierzy, że było ci przeznaczone tu przybyć. Może odmienisz nasz los i położysz kres walce z ciemnością. Możesz dokonać czegoś wielkiego i zostać kimś wielkim. Michał jest pewien, że przeznaczone jest ci dokonywane cudów, o których nam się nie śniło, a ja się z nim zgadzam. Gabriel zawsze jest ostrożny, ostry, stanowczy i dumny. Nie przyznaje się do błędu. Jednak jest tym, którego Stwórca posyła na ziemie jako anioła Zwiastowania, a ja wierzę, że on się nie myli. Jeśli chcesz tu zostać musisz być posłuszna Bogu i archanioł. Rozumiesz? 

Nie byłam pewna, co powiedzieć więc pokazałam na tak. 

- A więc teraz zaczniesz życie, o którym wcześniej ci się nie śniło. Witaj w śród nas.