Rozdział 3 Nie płacz aniele.

Will

Nie zdziwiłem się, że Ever była przerażona. Sama myśl o tym, że jej brat mógł tu być była nie do zniesienia. Zastanawiałem się, czy on ją obserwuję. W tej chwili chciałem, aby Elena się tu zjawiła i powiedziała coś, co mogłoby pocieszyć Ever. Ku mojej radości w jednej chwili obok nas pojawiła się Elen. 

- Nie wiem jak twój brat tu wszedł. - powiedziała spokojnie.- Jonathan miał cały dom na oku i nic podejrzanego nie widział. 

- Co nie zmienia faktu, że on tu był!- krzyknęła Ever.

- Nic takiego nie powiedziałam. Jednak uważam, że...

- Uważasz, że co?!

- Uważam, że nie trzeba się denerwować. Zajmijmy się lepiej waszym ślubem. Uważam, że twój brat chcę specjalnie nas nastraszyć.

- A jeśli nie? Masz zamiar to zignorować? - spytałem.

- Nie. Nie zignoruje go. 

- Dziękuje. - szepnąłem.

Elena kiwnęła głową i zniknęła. 

Elena

Oczywiści, że się martwiłam. Jednak nie chciałam ich denerwować. Pojawiłam się obok Jonathana.

- Na pewno nic nie zauważyłeś?

- Elen na pewno. Nie wierzysz mi?

Spojrzałam na niego. Jesteśmy razem dość długo. Oczywiście, że mu wierzyłam. był dla mnie najważniejszy. 

- Wierzę ci. 

- Nie wpuściłbym tam żadnego anioła ciemności. 

- Wiem. Chciałam tylko się upewnić. 

Kocham Jonathana. Chcę być wszystkiemu pewna, jednak się martwię. Jonathan i moja przyjaciółka strasznie mi pomogli nigdy w nich nie wątpiłam, ale teraz zaczyna popadać w paranoje. Za dużo zło czai się wszędzie, a ja mam pilnować, aby ono nie wygrało. Mam nadzieję, że nic złego się nie stanie. Łzy zaczęły mi lecieć z oczu. Nie daję rady. Jonathan spojrzał na mnie, odgarnął moje włosy i pocałował mnie. 

- Zawszę ci pomogę Eleno. Choćby nie wiadomo co się działo. Słyszysz. Nie płacz aniele.