Rozdział 34 Ciąg dalszy nastąpi.

3 komentarze = next w środę

Will

Chciało mi się śmiać, gdy zobaczyłem rumieńce na policzkach Vivien. Ever, żeby nie wybuchnąć śmiechem wtuliła się w moje ramie. Anielica jednym szybkim ruchem zakryła włosami swoje policzka. 

- Chyba pora się położyć. Dobranoc. - powiedziała blondynka i poszła się położyć.

Nie było już szansy z nią podyskutować, więc uznaliśmy, że rzeczywiście najwyższa pora spać. Dość długo nie mogłem zasnąć, a kiedy to zrobiłem zobaczyłem Światło. Dziewczyna wyglądała jakby na mnie czekała. 

- Jesteś. Will. Mam ci coś ważnego do powiedzenia. Ufasz mi?

- Oczywiście. 

- Will. To nie jest Everly. 

Nie mogłem w to uwierzyć. 

- S kąt możesz to wiedzieć? Nie widziałaś jej. Nie istniejesz...

- Wiem, że możesz w to nie wierzyć. Rozmawiałam z nią. Pilnuje i ciebie i jej. Ona jest z nami, w niebie. Uwierz mi. 

- Jak mogę wierzyć komuś kogo nie znam?

- Pomogłam ci. Czy to, że nie znasz mojego imienia stanowi jakiś problem?

- Ni...

- No właśnie. Jednak jako dowód mojego zaufania zdradzę ci swoje imię. 

- Nie musisz...

- Wiem. Jestem Azathra. Wysoka anielica światła. 

- Twoje imię dostała Ever. 

- Tak. Chciałam jej zawsze pomóc

- Ale...

- Dostała moje imię, bo na nie zasługiwała. 

Miałem ją spytać jeszcze o wiele rzeczy, jednak się obudziłem. Reszta już nie spała. Zerwałem się strasznie szybko z miejsca. 

- Co tam śpiochu? - spytała Vivien, ale ją zignorowałem i podeszłem do Ever. 

- Kiedy zamierzałaś nam powiedzieć?! - wrzasnąłem.

- Nie wiem o co ci chodzi. - odparła. 

- Nie wiesz. - prawie się zaśmiałem. - Nie wiesz?

- Nie

- Nie rób ze mnie głupiego. 

- Will uspokój się. - powiedziała Vivien, ale znów ją zignorowałem. 

- Nie robię z ciebie głupiego, tobie bez mojej pomocy wychodzi ci idealnie. 

Złapałem ją za ramię. 

- Kim jesteś skoro nie nią?

- Nie wiem o co ci chodzi. 

Potrząsnąłem nią. Byłem wściekły. 

- Lepiej powiedz mi kim jesteś. 

- Bo co?

- Bo pożałujesz. 

- O jej. Aniołek ma pazurki. 

Dziewczyna roześmiała się jakby nie wiedziała w jakiej jest sytuacji. 

- Ostrzegam cię. 

- Ty mnie? - udała zdziwioną. - Raczej na odwrót. Wszystko co mi zrobisz zrobisz i jej. To co ryzykujemy?

I ty mnie miała. W takim wypadku nie zaryzykuje. 

- Wiedziałam. - powiedziała zadowolona. - Jesteś tchórzem. 

- Ja mogę być tchórzem. A ty czym?

-Mroczną stroną Ever. Stworzoną przez anioły ciemności. 

Vivien i Luck wędrowali wzrokiem pomiędzy Ever, a sobą na wzajem. Prawda okazała się bardziej bolesna, niż myślałem. Chciałem wtedy po prostu zniknąć i zostawić to wszystko. Chciałem, żeby obok mnie była prawdziwa Ever. Żałowałem, że na balu nie zgodziłem się z nią zostać. Żałowałem, że wróciłem jej życie do góry nogami. Mogła żyć normalnie, a dzięki mnie nigdy już nie będzie tak żyła. Spojrzałem na Ever. Chyba trzymałem ją za mocno, bo poleciała jej łzy z oczu. 

Elena

Siedziałam obok Everly, kiedy po jej policzku popłynęła łza. 

Delikatnie ją otarłam i szepnęłam. 

- Zobaczysz. Jeszcze nastąpi ciąg dalszy twojego życia. Obiecuję. Ciąg dalszy nastąpi.