Rozdział 22 Jednak może być inaczej tym razem.

proszę o komentarze. 3 komentarze =  next w tygodniu.

Ever

Dwa miesiące później obudziła mnie rozmowa Willa z... Eleną. Anielica siedziała na krześle i dyskutowała o czymś z Willem. 

- Już wstałaś? - spytała.

- Tak. Dawno się nie widzieliśmy. 

- Wiem. Przepraszam. Musiałam uporać się z problemami. Wybraliście już imię?

- Imiona. - poprawił ją Will.

- Tak. To będzie James i Lucy. - powiedziałam.

- O Jezu. Cieszę się waszym szczęściem. 

Will zaśmiał się pod nosem, po czym wziął poduszkę i walnął nią w Elenę. 

- Dzięki Williamie.- powiedziała sarkastycznie anielica.

- Cała przyjemność po mojej stronie. Czy ty zawszę musisz się pojawiać rano?

- Kto rano wstaje, temu pan Bóg daje. - odparła anielica. - Ale i tak muszę już znikać. Przyjdę później Ever.

Elena zniknęła. 

- Ona mnie wnerwia. - powiedział Will.

- Dlaczego? - spytałam.

- Zachowuje się jak siostra, której nie mam. Normalnie martwię się o nią jak by była moją młodszą siostrą.

- I przeszkadza ci to? - dopytywałam dalej.

- Niby nie, ale ona jest ode mnie starsza o jakieś 100 lat. 

Zaśmiałam się. Gdybym nie wiedziała kim są na pewno pomyślała bym, że mogą być rodzeństwem. 

Elena

Pojawiłam się w sam raz na naradę. Zajęłam miejsce obok Rona. 

- Co się dzieje? - spytał Ron.

- Anioły ciemności szykują się z nami do wojny. - odparł Michał.

- Cóż za problem. Przecież już kiedyś ich pokonaliśmy. - powiedziałam.

- Tak. Niby tak. Jednak może być inaczej tym razem. - powiedział Razjel. 

- Kiedy możemy się spodziewać tej wojny? - spytałam.

- Za jakiś dzień, może dwa. - odpowiedział Michał. 

- Na pewno na bitwie nie będzie Willa, nawet mu o niej nie mówcie. - powiedziałam.

- Kiedy możemy się spodziewać porodu Everly? - spytał Rafael.

- Za jakieś dwa, trzy dni. - powiedziałam. - Nie jestem w stanie powiedzieć dokładnej daty. 

- Rozumiem panno Cartair. - powiedział Rafael.

-  Dlatego nie możemy, go o tym zawiadomić. 

Wstałam od stołu i spojrzałam na Rona, który pozwolił mi wyjść. Udałam się prosto do mojego pokoju, w którym czekał na mnie Jonathan.

- Jak tam spotkanie księżniczko? - spytał.

- Szykuje się wojna, to ona mi się w tedy śniła. Będzie bardziej krwawa niż poprzednia. 

- Spokojnie królewno. Będzie dobrze.

- Obiecaj mi jedno.

- Wszystko o co prosisz mogę ci obiecać.

- Uważaj na siebie i wróć cały.

- Obiecuje. 

Jonathan przytulił mnie od tyłu i pocałował w policzek, a ja mimowolnie się uśmiechnęłam,

Bałam się, że niedługo wszystko się zmieni. Pewnie Will wścieknie się, gdy dowie się, że była wojna, o której nic nie wiedział, ale nic na to nie poradzę, a na pewno go nie zawiadomię.