Rozdział 27 Kto to?

Elena

- I to jest koniec mojej historii. Jak sama słyszysz, wyszłam na tym nieźle. Ever. Mam nadzieje, że się dość szybko obudzisz. Will na pewno coś zrobi. Zobaczysz. Uda mu się. 

Will

Zamknąłem oczy i po jakimś czasie zasnąłem. Kiedy się obudziłem usłyszałem głos Ever. Wołała mnie. Wstałem i poszedłem za jej głosem. Prowadził do lasu. Nie pamiętałem go. Jednak sama myśl, że Ever tam jest była dla mnie cenna. Wszedłem do lasu, ale nikogo tam nie było.

 Dopiero po chwili zauważyłem postać stojącą w cieniu. Wiedziałem, że to nie Ever. Owa postać bardzo uważnie mi się przyglądała, jakby czegoś szukała. 

- Witaj. - powiedziałem.

- Will?

- Tak. A ty to?

Kobieta wyszła z cienia. Uśmiechnęła się delikatnie, aja nie mogłem uwierzyć w to co widzę.

Vivien

Wstałam i postanowiłam zobaczyć gdzie Will. W miejscu gdzie spał nie było nikogo. Potrząsnęłam ramieniem Lucka, aby go obudzić. 

- Luck. Luck. 

Chłopak otworzył zaspane oczy. 

- Coś się stało?

- Nie ma Willa. 

- Jak to?

- Po prostu go nie ma. 

Chłopak podźwignął się na nogi. Wyszliśmy z jaskini, ale po Willu nie było ani śladu. 

- Gdzie mógł pójść?

- Nie wiem, ale zna to miejsce jak własną kieszeń. 

Weszliśmy z powrotem do jaskini, aby tam poczekać na anioła. 

- Od dawna jesteś anielicą?

- Ja?

- No, a widzisz tu inną anielice?

- No nie. Zmarłam 13 czerwca 1990. 

- Nie jesteś taka stara. 

- Nie. I nie mam ukończonego pełnego szkolenia.Zostałam na etapie żniwiarza. 

- Lubisz to?

- Luck. Nie chodzi o to, czy to lubię, ale czy mogę ochronić ludzi przed złym końcem. 

- Chronisz każdego?

- Tak. 

- A mnie?

- Ciebie też. Wy cienie jesteście nie zwykli. 

- Może spotkamy się kiedyś, po tej misji?

- Z przyjemnością. 

Naszą rozmowę przerwał Will. Wszedł do jaskini przyprowadzając do nas kobietę o czarnych włosach.

- Kto to?