Rozdział 11 Akademia Cieni

Ever 

- Akademia Cieni? 

Pierwszy raz słyszałam taką nazwę. 

- Tak Everly. Chodzi. Oprowadzę cię z Luckiem. 

Niepewna złapałam Lucka za rękę i poszłam za panią Collins. Wyszliśmy z pomieszczenia i szliśmy długim korytarzem. 

- Londyn tak jak pozostałe większe miasta jest niezwykły. To nie same drogi, budynki i ludzie. Wiesz już, że istnieją anioły i te dobre, i te złe. Jednak poza nimi istnieją inne odmiany. Anioły, które nie są dobre i nie są złe. Nazywają się mroczni, a ich skrzydła są szare. O nich pewnie słyszałaś.  Są również Nocni Łowcy, stworzeni z krwi archanioła Rajzela, pół anioły pół ludzie. Walczą oni z demonami. Mam mówić dalej?

Pani Collins opowiadała mi wszystko o świecie, do którego należę.  

- Proszę mówić dalej. 

- Istnieją czarownicy, wampiry, wilkołaki i wiele innych stworzeń. Również my. Nazywają nas cieniami. Nie myśl o nas źle. Jesteś w pewnym sensie aniołem i my ci pomożemy, ale lepiej, żebyś wiedziała czym się zajmujemy zazwyczaj. Ever. My wierzymy w wolną wolę i... 

- To za wcześnie. 

Luck przerwał pani Collins. Nie wiem dlaczego, ale wiedziałam, że muszę się dowiedzieć czym się zajmują. 

- Luck. Uważam, że jest w sam raz. Ever my niszczymy anioły. 

- Te skrzydła zostały odcięte... 

- Tak, ale my ich nie odcięliśmy owej anielicy skrzydeł. Jednak pomogliśmy ją złapać aniołom ciemności. Nazywała się ona... 

- Elena Carstair. Prawda? 

- Tak.

Nie wierzę, że oni im pomogli. Było mi strasznie przykro. Jak oni mogli to zrobić. Przecież Elena jest taka dobra. Dopiero dotarło do mnie, że to jej skrzydła były powieszone w tamtym pomieszczeniu na imprezie. Biedna Elena. Chciałam na nich wrzeszczeć za to co zrobili. Za to jak potraktowali anielice.